รัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุดในการ ปกครองรัฐ เป็นระเบียบแบบแผนในการปกครอง ประเทศ และเป็นที่มาแห่งอำนาจของกฎหมายทั้งปวง ความเป็นกฎหมายสูงสุดของรัฐธรรมนูญ (Supreme Law) เป็นกรอบในการกำหนดว่าองค์กรใดเป็นผู้ใช้ อำนาจ มีขอบเขตการใช้อำนาจเพียงใด มีกระบวนการ ใช้อำนาจอย่างไร และเป็นสิ่งให้การรับรองทาง กฎหมายของปัจเจกบุคคล (Individual) ในสิ่งที่เป็น ที่ยอมรับในสังคมซึ่งปรากฏในหมวดว่าด้วยสิทธิ เสรีภาพของประชาชน สิทธิบางประการ เช่น สิทธิ ในชีวิตและร่างกาย สิทธิในการเลือกนับถือศาสนา เป็นต้น ซึ่งการบัญญัติในรัฐธรรมนูญจะเป็น การรับรอง ยืนยัน และสร้างหลักประกันให้กับ ประชาชนในการอ้างสิทธิดังกล่าวได้อย่างชอบธรรมและเป็นรูปธรรม
ความเป็นกฎหมายสูงสุดของรัฐธรรมนูญ อันเป็นเสมือนกรอบกติกาของคนในสังคม แสดง ให้เห็นถึงโครงสร้างของรัฐ ความสัมพันธ์ในเชิง อำนาจขององค์กรที่ใช้อำนาจกับประชาชน และ ระหว่างองค์กรด้วยกันเอง ในการออกกฎหมาย ลำดับรอง (Subordinate Legislation) จะต้อง เป็นไปภายใต้กรอบ ของข้อความที่บัญญัติไว้ใน รัฐธรรมนูญ กฎหมายใดจะขัดหรือแย้งกับบทบัญญัติ ในรัฐธรรมนูญมิได้ หากกฎหมายใดขัดหรือแย้งกับ ข้อความที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ กฎหมายนั้นย่อมเป็นอันใช้บังคับมิได้
