กรณีที่บุคคลใช้อิทธิพลในทางจิตใจเพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สินนั้นตามระบบกฎหมายไทยยังไม่มีบทบัญญัติใดที่จะนำมาเป็นหลักในการวินิจฉัยคุ้มครองผู้ที่ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลในทางจิตใจได้ ซึ่งหากการตกอยู่ภายใต้อิทธิพลในทางจิตใจนั้น เกิดจากการใช้สถานะของความเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนาจะทำให้ประชาชนชาวไทยส่วนใหญ่ที่เป็นพุทธศาสนิกชนไม่ได้รับความคุ้มครอง และส่งผลกระทบต่อความเชื่อมั่นศรัทธาในพระพุทธศาสนาเป็นวงกว้าง บทความวิชาการฉบับนี้
จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงหลักกฎหมายที่จะสามารถนำมาปรับใช้กับกรณีพระภิกษุในพระพุทธศาสนากับการใช้อิทธิพลในทางจิตใจเพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สิน โดยศึกษาถึงหลักกฎหมายในระบบคอมมอนลอว์ของประเทศอังกฤษที่เกี่ยวกับการใช้อิทธิพลในทางจิตใจ ผลการศึกษาพบว่า หลักการใช้อิทธิพลอันไม่เป็นธรรม ในระบบกฎหมายคอมมอนลอว์ เป็นหลักกฎหมายที่เหมาะจะนำมาเทียบเคียงใช้กับข้อเท็จจริงกรณีพระภิกษุในพระพุทธศาสนากับการใช้อิทธิพลในทางจิตใจเพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สิน โดยเห็นควรที่จะนำหลักการในเรื่องของการใช้อิทธิพลอันไม่เป็นธรรมมาบัญญัติเป็นกฎหมายลายลักษณ์อักษรไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เพื่อให้การปรับใช้กับข้อเท็จจริงในประเทศไทยที่ใช้ระบบกฎหมายซีวิวลอว์ เป็นไปได้จริงในทางปฏิบัติ

      สำหรับกรณีที่บุคคลแต่งกายหรือใช้เครื่องหมายที่แสดงว่าเป็นภิกษุโดยมิชอบเพื่อหลอกลวงผู้อื่น โดยมุ่งหวังเพื่อให้ได้รับทรัพย์สินเงินทองจากผู้ที่ศรัทธาในพระพุทธศาสนา นับว่าเป็นการใช้อิทธิพลในทางจิตใจเพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สินอีกกรณีหนึ่ง แม้ว่าการกระทำในลักษณะดังกล่าวจะเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา แต่กลับปรากฏข้อเท็จจริงว่ายังมีผู้แต่งกายหรือใช้เครื่องหมายที่แสดงว่าเป็นภิกษุโดยมิชอบเพื่อหลอกลวงผู้อื่นให้เห็นอยู่เสมอ จึงเห็นควรพิจารณาปรับปรุงตัวบทกฎหมายอาญาที่ใช้บังคับอยู่ในปัจจุบันให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น รวมถึงปรับปรุงแก้ไขประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1623 เพื่อมิให้พระภิกษุมีกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินที่ได้มาในระหว่างเวลาที่อยู่ในสมณเพศอันจะเป็นการลดแรงจูงใจที่จะใช้อิทธิพลในทางจิตใจเพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สินอีกทางหนึ่ง

read more > print /download PDF